W imieniu Zarządu Głównego SGP serdecznie zapraszamy do udziału w kolejnym Zdalnym Wykładzie Geomorfologicznym SGP, który odbędzie się w dniu 16 kwietnia 2025 roku (środa), o godzinie 18.00. Wykład „Cechy diagnostyczne krótkich okresów chłodnych zapisane w formach i osadach na przykładzie młodszego dryasu” wygłoszą dr hab. Joanna Petera-Zganiacz i dr hab. Danuta Dzieduszyńska.
Joanna Petera-Zganiacz – jestem geografem i geomorfologiem, pracuję w Katedrze Geologii i Geomorfologii na Wydziale Nauk Geograficznych Uniwersytetu Łódzkiego na stanowisku profesora uczelni. Moje zainteresowania naukowe najczęściej koncentrowały się wokół ewolucji środowiska naturalnego podczas młodszego czwartorzędu, ze szczególnym uwzględnieniem procesów fluwialnych i zjawisk zachodzących w środowisku peryglacjalnym. W ostatnich latach w centrum moich zainteresowań znalazła się dynamika procesów zachodzących w sferze abiotycznej i biotycznej podczas młodszego dryasu.
Danuta Dzieduszyńska – jestem geografem i geomorfologiem, pracuję w Katedrze Geologii i Geomorfologii na Wydziale Nauk Geograficznych Uniwersytetu Łódzkiego na stanowisku profesora uczelni. Moje zainteresowania badawcze skupiają się na paleośrodowisku schyłkowych ostatnich kilku tysięcy lat vistulianu, charakteryzujących się szybkimi zmianami klimatycznymi udokumentowanymi w skali globalnej. Szczególnie bliskie są mi zagadnienia specyfiki i niestabilności warunków w młodszym dryasie w strefie staroglacjalnej.
Cechy diagnostyczne, na podstawie których rekonstruuje się wpływ ostatniego okresu vistulianu (młodszego dryasu) zachowane są w różnych środowiskach sedymentacyjnych zarówno w sferze biotycznej jak i abiotycznej. Rola młodszego dryasu w strefie staroglacjalnej jest analizowana na tle poprzedzających ponad 100 tys. lat intensywnej w skutkach morfogenezy vistuliańskiej. W ogólnym bilansie vistulianu znaczenie morfogenetyczne tego około tysiącletniego okresu może wydawać się znikome ale poprzez zróżnicowane reakcje poszczególnych środowisk sedymentacyjnych warte szczegółowej analizy. Analizy geologiczne, geomorfologiczne, geochemiczne, paleoekologiczne oraz geochronologiczne prowadzone w regionie łódzkim w kilku stanowiskach o różnym położeniu morfologicznym pozwoliły określić ogólny trend zdarzeń paleogeograficznych wynikający z globalnych tendencji klimatycznych. Dokładne rozpoznanie warunków lokalnych dały możliwość rekonstrukcji specyfiki i zróżnicowania reakcji środowiska na ochłodzenie młodszego dryasu. O warunkach jakie panowały w młodszym dryasie wnioskowano także na podstawie małoskalowych struktur deformacyjnych wykształconych w osadach depozycji naśnieżnej wypełniających peryglacjalne doliny denudacyjne, jak również inwolucji peryglacjalnych i szczelin mrozowych. Wyniki badań odnoszące się do abiotycznych komponentów środowiska wskazały na dwudzielność ochłodzenia, z pierwszą częścią suchą a drugą wilgotniejszą, a w sferze biotycznej wykazano trójdzielność tego okresu.