W imieniu Zarządu Głównego SGP serdecznie zapraszamy do udziału w ostatnim w tym roku akademickim Zdalnym Wykładzie Geomorfologicznym SGP, który odbędzie się w dniu 10 czerwca o godzinie 18.00. Wykład ten nosi tytuł „Zlodowacenie Karpat Wschodnich podczas maksimum ostatniego zlodowacenia w świetle wyników analiz geomorfologicznych i rekonstrukcji lodowców” i będzie wygłoszony przez dra Piotra Kłapytę (Uniwersytet Jagielloński w Krakowie, Wydział Geografii i Geologii, Instytut Geografii i Gospodarki Przestrzennej). Współautorem wykładu jest dr inż. Jerzy Zasadni (Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie, Wydział Geologii, Geofizyki i Ochrony Środowiska).
Link do wykładu.
Dr Piotr Kłapyta – geomorfolog, adiunkt w Instytucie Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Prowadzi badania nad ewolucją rzeźby glacjalnej i paleogeografią obszarów wysokogórskich w Karpatach (Tatry, Niżne Tatry, Babia Góra, Karpaty Wschodnie i Południowe). W badaniach wykorzystuje metody geomorfologiczne, sedymentologiczne, GIS a także metody względnego (młotek Schmidta) i bezwzględnego (10Be) datowania wieku form i osadów glacjalnych. Obecnie jest w trakcie procedury habilitacyjnej na podstawie osiągniecia naukowego pt. „Zlodowacenie Karpat Wschodnich podczas maksimum ostatniego glacjału”.
Dr inż. Jerzy Zasadni – adiunkt na Wydziale Geologii, geofizyki i Ochrony Środowiska AGH w Krakowie. Prowadzi badania nad ewolucją rzeźby glacjalnej w tym chronologią i znaczeniem paleoklimatycznym plejstoceńskich zlodowaceń w Karpatach i Alpach. Specjalizuje się w kratowaniu geologicznym i geomorfologicznym osadów czwartorzędowych w obszarach wysokogórskich oraz tworzeniu map, wizualizacji oraz rekonstrukcji lodowców.
Streszczenie wykładu: Podczas LGM w wielu obszarach górskich Europy lodowce po raz ostatni osiągnęły swój maksymalny zasięg, pozostawiając w rzeźbie czytelny zapis w postaci systemu form erozyjnych i akumulacyjnych. Jednym z takich obszarów były Karpaty Wschodnie, które mimo dość wczesnego zainteresowania badawczego, stanowiły najsłabiej poznaną część Karpat pod względem ewolucji rzeźby glacjalnej. Obszar ten rozciągający się na długości 600 km na terenie Polski, Ukrainy i Rumunii jest najbardziej rozległą częścią łańcucha Karpat. Tworząc wyraźną barierę klimatyczną między wpływami klimatu oceanicznego i kontynentalnego stanowi ważny obszar dla rekonstrukcji warunków klimatycznych i zmian cech cyrkulacji atmosferycznej w przeszłości. W prezentacji zostaną przedstawione wyniki rekonstrukcji zasięgu i geometrii 3D lodowców maksimum ostatniego zlodowacenia (LGM) w 14 masywach górskich Karpatach Wschodnich oraz estymacji linii równowagi bilansowej lodowców (ELA). Wyniki te wskazują na regionalny układ cyrkulacji atmosferycznej podczas najchłodniejszego etapu ostatniego zlodowacenia. Jednocześnie w oparciu o kompletną inwentaryzację rozmieszczenia i morfometrii form glacjalnych i stylu zlodowacenia przedstawiony zostanie modelu ewolucji górskiej rzeźby glacjalnej w Karpatach Wschodnich, bazujący na ilościowych wskaźnikach opisujących wpływ plejstoceńskiego morfogenezy glacjalnej na rozwój rzeźby.