Zdalny Wykład Geomorfologiczny SGP

Prace w stanowisku Grabowo-Kruki prowadzone w sierpniu 2021 r. Na zdjęciu wyraźnie zaznaczają się dwa horyzonty gleb kopalnych, wyznaczających okresy stabilizacji wydmy.

W imieniu Zarządu Głównego SGP serdecznie zapraszamy do udziału w kolejnym Zdalnym Wykładzie Geomorfologicznym SGP, który odbędzie się w dniu 19 lutego 2025 roku (środa), o godzinie 18.00.  Wykład „Ewolucja polskiej części Europejskiego Pasa Piaszczystego okiem geomorfologa i sedymentologa” wygłoszą dr hab. prof. UMCS Paweł Zieliński i dr Michał Łopuch.

Link do wydarzenia

Paweł Zieliński – pracownik Katedry Geomorfologii i Paleogeografii Uniwersytetu Marii Skłodowskiej-Curie w Lublinie. Karierę naukową rozpoczął w 1995 roku, od samego początku koncentrując się na tematyce związanej z rekonstrukcjami paleośrodowiskowymi, bazującymi na studiach sedymentologiczych i geomorfologicznych form eolicznych. Tej tematyce poświęcił pracę doktorską oraz habilitacyjną. Oprócz głównego obszaru badań interesuje się również problematyką fluwialną i peryglacjalną.

Michał Łopuch – geomorfolog zatrudniony w Zakładzie Geografii Fizycznej Uniwersytetu Wrocławskiego. W jego pracy szczególne miejsce zajmują badania przebiegu procesów eolicznych w dawnych i obecnych strefach zimnych, a także zagadnienia strefy peryglacjalnej i temat kartowania geomorfologicznego. Obroniony niedawno doktorat poświęcił rozwojowi pól wydmowych polskiej części Europejskiego Pasa Piaszczystego. Poza zagadnieniami geomorfologicznymi jest także współautorem prac związanych z zanieczyszczeniem środowiska arsenem, geotechniką i teledetekcją środowiska.

Chociaż procesy eoliczne współcześnie odgrywają niewielką rolę jako czynnik rzeźbotwórczy w strefach chłodnych, to u schyłku ostatniego zlodowacenia miały kluczowe znaczenie dla kształtowania krajobrazu. Rozległe przedpola lądolodów stwarzały dogodne warunki do powstawania pokryw piaszczystych i pylastych oraz formowania wydm, które obecnie zajmują znaczne obszary Eurazji i Ameryki Północnej. Szczególną uwagę przyciągają rozległe pola wydmowe, niemające odpowiedników w dzisiejszych zimnych strefach klimatycznych. Rozwój tych pól przebiegał asynchronicznie na obszarze rozciągającym się od Holandii po centralną Rosję, stanowiąc jeden z najbardziej charakterystycznych elementów rzeźby.

Mimo znacznych postępów w badaniach wiele kwestii pozostaje nierozwiązanych – szczególnie w kontekście czynników odpowiedzialnych za rozwój tych form oraz ich szczegółowej stratygrafii. W naszym referacie zaprezentujemy najnowsze wyniki studiów geomorfologicznych i sedymentologicznych, które pozwolą na przybliżenie procesu formowania Europejskiego Pasa Piaszczystego oraz przedstawienie naszych wniosków na temat jego ewolucji.

Powyższe zagadnienia zaprezentujemy w imieniu większego zespołu, który od kilku lat skupiony jest wokół grantu NCN kierowanego przez Piotra Moskę.